Van Taupo naar Paekakariki

Woensdag 6 januari werden we al vroeg wakker. Gordijntjes opzij en zie daar.....een strak blauwe lucht en een felle zon. Dat beloofde een prachtige dag te worden.

Hadden we gisteren bedacht een dagje in Taupo te blijven, vandaag toch anders besloten. Eerst lekker ontbeten met een gebakken eitje in de zon, daarna op naar de Hukafalls. Dit is een rivier waar een aantal keren per dag de sluisen van een stuwdam opengaan waardoor de rivier enorm wild wordt. Er zijn brede stukken in de rivier met smalle doorgangen zodat het water met bruut geweld door de smalle doorgangen geperst wordt. Wij waren er precies op het moment dat de sluis open ging, een machtig mooi gezicht dus en goed te bekijken vanaf een wandelpad met diverse uitkijkpunten. Op deze rivier varen ook van die super snelle jetboten die de meest enge capriolen uithalen. Niets voor ons, maar spectaculair om naar te kijken.

Na de Hukafalls zijn we doorgereden richting Turangi, helemaal langs Lake Taupo op. Een super mooie route en overal plaatsen langs de weg waar je met de camper kan gaan staan, met uitzicht op het meer en Mount Tongariro en de vulkanen in het Tongariro national park. Een bakkie koffie gedronken op zo'n plek en daarna weer verder. Bij Kaimanawa forest zijn we de weg afgegaan en de busch ingereden. Bij een heel oude brug (die op instorten stond en waar we overheen moesten) hebben we gelucht en even lekker genoten van de warme zon. 

En hop, weer verder. Via Turangi zijn we door het Tongariro national park gereden tot Mangaweka. Op de route reden we langs 2 enorme vulkanen, de Mount Ngauruhoe en de Mount Ruapehu en deze laatste is zeer actief en ongeveer 2800 meter hoog.
Voor we aankwamen in Mangaweka hebben we ook nog een heel eind door de Rangipo Desert gereden. Een vreemde gewaarwording. Temperatuurverschillen zorgen voor een desolaat landschap van kiezels en een soort opgedroogte heide met enorme vergezichten.

In onze NZ camper atlas stond dat in Mangaweka een camping is op een bijzondere locatie. Nou, dat was niets teveel gezegd. Mangaweka campground is een heel kleine camping met 4 plaatsen met stroom en nog een aantal zonder. Er staat een houten huisje met de titel "office". Binnen ligt een briefje waar je je naam op moet schrijven en de route naar een ander huis waar je kunt betalen (9 NZD pp). Het ligt in het dal van een soort Gorge, aan een rivierbedding. Omgeven door hoge, stijle krijtrotsen. Een prachtige stek. Hier houden we het wel even vol. Oh ja, in het huisje hangt ook een briefje dat er een douche en een toilet is en dat je drinkwater uit de rivier kunt halen.

Donderdag 7 januari, een wolkje aan de lucht maar ook weer een prachtige dag. De mooie camping verlaten en verder zuidwaarts gereden. Eerst nog een heel eind langs de Rangitikei rivier, waar ook de camping aan lag. Het landschap veranderde ook nu steeds weer, van gorges tot een soort Schotse hooglanden. Onderweg in Bulls koffie gedronken, een stadje met Franse invloeden. Die stadjes doen allemaal een beetje Amerikaans aan. De doorgaande routes gaan er dwars doorheen en aan weerszijden van de weg tref je alleen laagbouw betonblokken aan met opgeplakte gevels met reklame en vooral veel fastfood zoals Burgerking, Pizzahut, Mac Donalds, veel Indisch en Japans en andere vette-happen-afhaal-tenten. 

Door naar Foxton, aan de linkerzijde langs een langgerekte bergketen, De Tararua Range, met bergen tot 1500 meter. In Foxton moesten we even stoppen, want hier vind je alles wat Nederlands is; een heuse windmolen, een Dutch market en zelfs een tent met frikandellen, kroketten en poffertjes. Nog even bij Foxton Beach genoten van de zon en weer door. Onze NZ buurman op de vorige camping raadde ons aan te overnachten in de buurt van Paekakariki. Daar hebbem we een prachtige camping gevonden aan de zee met een heel mooi groen en bergachtig achterland.

Nu gaan de garnalen en de zalm op de BBQ en morgen op naar Wellington. Daar de omgeving verkennen en zaterdag op de veerboot naar het Zuider eiland voor nog eens 2.5 week genieten.