Aoraki, Mount Cook National Park

Maandag 18 januari, opgestaan in Cromwell met bewolking. In het stadje getankt en koffie gedronken en de weg vervolgd, richting Twizel, via Tarras en de Lindis pass. Mooie route met hoge, puntige, kale heuvels voorzien van slechts pollen dor gras (het leek een soort helmgras, maar dan dor). Bovenop de Lindis pass was het 8 graden, best fris. Via Omarama en de Ahuriri river, met heel veel lupinen langs de weg, naar de Clay Cliffs gereden. 

Schitterend! Over een onverharde weg, door een hek welke je zelf open en dicht moest doen en een soort brievenbus waar je 5 dollar in moest doen (het is prive terrein en de eigenaar wil er waarschijnlijk toch iets aan verdienen) kwamen we na 4 km hobbelen op een parkeerterreintje. Van daar zou het nog 100 meter lopen moeten zijn, we denken dat ze een nulletje vergeten zijn, want het was minstens een kilometer.
Maar wat was dat weer een kadootje. Hoge, steile, puntige, rotsformaties bestaande uit kleine stenen en klei. Een heel bijzonder fenomeen.

Hierna zijn we verder gereden naar Twizel, voor het eerst dat we zeggen: wat een saaie weg! We zullen wel verwend zijn inmiddels, maar dit was een lange, rechte weg met weinig te zien. We besloten door te rijden, langs Lake Pukaki, naar Glentanner Park. Helaas was het nog steeds zwaar bewolkt en zagen we geen enkele berg en ook het meer was lang niet zo blauw zoals alle brochures altijd laten zien. Maar ondanks dat was het prachtig.

In Glentanner Park hebben we overnacht en het begon ook weer te regenen. Voor de volgende dag hadden we een boottochtje geboekt. Vanuit Mount Cook Village (The Hermitage) met een bus naar het Tasman Lake, om daar op een kleine rubberboot over het gletsjermeer te varen, langs alle stukken afgebroken gletsjerijs, die daar in drijven.

Dinsdag 19 januari vroeg opgestaan om ons klaar te maken voor de boottocht. Veel lagen warme kleding aan en wandelschoenen. Een regenjas, muts, handschoenen en nog een poncho in de rugzak en gaan.....
Het zeek van de regen en de bewolking kwam inmiddels tot aan de grond, maar we laten ons niet kisten. Regen of geen regen, we gaan! Tickets opgehaald, formulieren ingevuld en hop, de bus in. We zaten nog geen minuut of de busschauffeuse kwam vertellen dat de trip geannuleerd was. Te slecht weer.

Hop, de bus weer uit.....koffie drinken en even de plannen bijstellen......
We besloten zelf naar het geltsjermeer te rijden en daar wat te wandelen. Camper geparkeerd, alle lagen kleding en regenbescherming weer aan en aan de wandel. We waren nog geen 100 meter op weg toen het droog werd.....alles weer uit. We zijn eerst naar de Blue lakes gelopen (die verrassend genoeg groen zijn) en toen een flinke klim naar de Tasman Glacier lookout. Heel mooi uitzicht op Mount Cook en de gletscher en het geltsjer meer met de brokken ijs. Daar vandaan verder gelopen naar het meer en de Tasman river. Het weer werd steeds beter en zelfs de zon liet zich weer zien. Wat een prachtig gebied. Een enorm dal met rivieren, omgeven door hoge bergen met watervallen en gletjsers.

Terug bij de camper een soepje warm gemaakt en besloten nog even richting Hooker Valley te rijden. Aan het eind van deze weg hadden we een schitterend zicht op Mount Cook in de zon, en zo dichtbij! Daar bleek ook een kleine camping met niks. Er is wel een toilet en een kraan met koud water, en dat was het. Een formuliertje invullen en geld in een plastic zakje doen en dit achterlaten in een houten huisje. Schitterende plek om de camper een nachtje te laten staan.

Terwijl ik dit type zit ik met mijn koppie in de zon, op een mooi groen grasveld, ingesloten door bergen en de Mount Cook met zijn Hooker en Tasman gletsjers recht voor me. Om me heen gebeurt van alles. 2 jonge jongens maken eten op een primus brandertje, verderop zit een vrouw op een stoeltje met een kop soep, rechts van me een jong stel met een heel klein tentje, zittend op een kei met een fles wijn en aan een picknick tafel tegenover me worden eieren gebakken. 

Wat een leven, helemaal weg van de wereld en alleen maar rust, natuur en genieten.

Woensdag 20 januari werden we al vroeg wakker, gordijntjes opzij en zie daar.....de opkomende zon op de sneeuwtoppen. Heerlijk in de zon ontbeten en naar Mount Cook Village gereden voor onze boottrip.

We weten niet wat het is, maar geduld wordt blijkbaar echt beloond. Dit is al de zoveelste keer dat iets niet door kon gaan vanwege het slechte weer, en wat dubbel en dwars beloond werd door een paar uur of zelfs een dag te wachten.
Een strak blauwe hemel en heerlijk warm. Wat ziet de wereld er anders uit als de zon schijnt. Om 11.00 vertrok de bus naar Tasman Valley, vandaar een half uur lopen naar de boot en toen kon het spektakel beginnen.

Onbeschrijvelijk, zo bijzonder. Grote brokken gletsjerijs drijven in het meer en onze gids/ kapitein liet ons alles zien en vertelde ook alles over het ontstaan van dit alles.
Gisteren was er een groot stuk afgebroken en zo ver van de gletser gedreven, dat wij er vandaag heel dicht bij mochten komen. De gids zei dat hij nog niet eerder zo'n mooi stuk had gezien, en zelfs dat dit is waar je als gids het hele seizoen op wacht.
Ik weet natuurlijk niet of hij dat tegen alle toeristen zegt, maar het is toch wel frappant dat wij steeds zulke kadootjes krijgen.

Na deze magnifieke trip zijn we langs Lake Pukaki naar Lake Tekapo gereden. Bij Glentanner Park hebben we nog even koffie gedronken. Daar stopte een bus vol Zuid Koreanen. Die werden helemaal wild bij het zien van de Mount Cook in de verte en vroegen of wij hier woonden. No, Holland! 
Nou, toen was het ijs gebroken......een paar jonge jongens van een jaar of 20 wilden met ons op de foto en we hebben ze foto's van de boottrip laten zien. Ooohhh...Ahhhh....Whooeeeee........geweldig!

Onderweg nog verse zalm gekocht (er zijn veel Salmon Farms bij deze meren) en toen door naar Lake Tekapo. Ondertussen kwamen er wat wolkjes maar we hebben nog veel foto's kunnen maken van de meest blauwe meren van NZ. 
In Lake Tekapo eerst even langs de Church of the Good Shepherd, het meest gefotografeerde kerkje van NZ. Tja, dan weet je het wel, een soort attractiepark met zelfs het ene na het andere Japanse/ Chinese/ Koreaanse bruidspaar. Grappig om te zien. 

Nu heerlijk op de camping, fris gedoucht en verse zalm op de BBQ. Wat wil eens mens nog meer?