De Alpe D'HuZes

Donderdag 1 juni

Vandaag was dé dag.
De dag waarop we Danny zo hard missen, de dag dat hij al een jaar niet meer hier is, maar meer aanwezig is dan ooit.
En de dag dat die kanjes met z'n allen die berg op zijn gegaan. En hoe...

Het begon al vroeg, om 3.00 uur opstaan en om 3.45 uur richting de start. Omdat iedereen naar de opstelplaats geleid werd, via een route langs onze camping, en de andere kant afgesloten was, moesten wij met de stroom mee fietsen.
Op onze elektrische fietsen met fietstassen, en krukje, werden wij nét zo hard aangemoedigd. Hebben we toch nog een beetje meegedaan, haha..

Het was vroeg, donker en koud maar al die mensen gaven zoveel warmte. 5000 deelnemers en al die supporters, wat een prachtige ervaring. In groepen werd er gestart. Achterveld was als 9de groep aan de beurt. Lang wachten dus, en wij hebben 9 x het praatje van de Burgermeester gehoord.

Toen alle deelnemers vertrokken waren voor de eerste klim zijn we terug gegaan naar de camper om te ontbijten. Eerst brood gehaald bij de bakker die om 3.00 uur al open was. 

Daarna bepakt en bezakt met alle koolhydraten naar het startplein.
Langzaam werd het licht en kwam de zon tevoorschijn. Het werd een prachtige, warme dag. 

Op het startplein een strategische plek gevonden zodat we iedereen binnen zagen komen na de afdeling.
Dat was echt zo mooi. Zoveel mensen met evenzoveel verhalen. Individueel, in groepen en zelfs gezinnen. Een Australiër op skeelers, een fietser met 1 arm, een tandem met een blinde vrouw achterop. Mensen uitgedost met knuffels en andere gekkigheden, behangen met hartjes ballonnen of groepen met t-shirts met een foto van een overleden dierbare.

Op het plein een warm onthaal voor de deelnemers, na elke afdaling, met alle soorten eten en drinken, warme dekens en heaters. Wat een organisatie en wat een positieve vibe.
We zeiden het eerder al, met geen pen te beschrijven. Dit voel je in elke vezel van je lijf. 

En dan hebben wij nog niet eens zelf die berg beklommen. Velen kwamen de eerste afdaling huilend naar beneden. Overal kaarsjes, lampjes, vlaggetjes. Dat moet echt magisch en enorm emotioneel zijn geweest in het donker, en dat wordt ook door iedereen zo verteld.

Heel fijn dat we echt de hele groep hebben kunnen zien, spreken en knuffelen. Dat gaf zo'n ongelooflijke boost, maar ook tranen natuurlijk.

En wat een prestatie hebben zij geleverd.
Met elkaar zijn ze totaal 81 x die berg opgegaan en de donatieteller stond eind van de dag op bijna € 80.000,-

Iedereen heeft het Fantastisch gedaan en de groep stond ook behoorlijk in the picture bij SBS6. Een interview met Remy, de finisch van Floor die 2 x hardlopend naar boven is gegaan. En, zo gaaf, Ilona en Michiel hand in hand over de finish. En dat is allemaal live uitgezonden op SBS6 vandaag.

We zijn nu echt óp. Het hele jaar was een opstapeling van allerlei emoties en natuurlijk de aanloop naar deze dag. Wat een ontlading, voor de hele groep en zeker ook voor ons. 

Morgen even pas op de plaats, maar hopelijk eerst een goede nacht.
En dan zien we weer verder. We hebben nog een week en we gaan waar de wind ons brengt.

Trots!