Nattigheid en een dag met een gouden randje

Zaterdag 22 juni werden we wakker op de camping in Boyum, en het regende nog steeds. Deze camping hadden we uitgekozen omdat hij zo mooi ligt. Vóór ons het fjord en achter ons hoge bergen met wel 3 zichtbare gletsjers. Dat laatste moeten we maar geloven, want we hebben niets anders gezien dan wolken. 

Naast de camping zit het gletsjer museum. Na het ontbijt en de overheerlijke cappuccino (die we dit jaar zelf kunnen maken met een Nespresso machine en een melkopschuimer), zijn we naar het museum gegaan.

Dit was behoorlijk indrukwekkend. We hebben een film gezien over de Jostedalsbreen met de vele zijtakken, die allemaal een eigen naam hebben; een totaal oppervlak van 474 km2 en een lengte van 60 km. Een gigantische ijsmassa.

Ook werd er veel nadruk gelegd op het klimaat, en met name wat de verandering met al het ijs doet. Dat was nogal confronterend. De Boyabeen gletsjer waar we gisteren waren kwam in 1997 nog helemaal tot aan het meer. Nu stopt de gletsjer zeker 50 meter boven het meer, op de schuine berghelling. Onderaan ligt een klein hoopje ijs en weer een stukje er vanaf begint het meer. Zoveel ijs verdwenen, in slechts 22 jaar tijd.

Hierna zijn we de weg weer teruggereden tot aan Sognedal, waar we de olie hebben gecheckt en nog een boodschap voor het avondeten hebben gedaan.

Via de weg aan de bovenkant van het fjord doorgereden tot Hella, en daar de veerboot genomen naar Vangsnes. Vlak voorbij Vangsnes had Huub al een mooie camping gevonden, direct aan het water. Het was nog wat vroeg, dus zijn we eerst nog 10 km doorgereden tot Vik.

Daar hebben we de Hopperstad Staafkerk bewonderd. Wat een prachtig bouwwerk is dat. Echt een kunststukje.... helemaal van hout en gebouwd in 1131, en daarmee één van de oudste van Noorwegen. Grappig, hier kwam dezelfde Nederlands bus van Kras aanrijden die we ook bij het gletsjer museum al gezien hadden. We hebben even staan kletsen met een ouder echtpaar, de bus ging nog verder naar Bergen. Je denkt, lekker makkelijk en relaxt met de bus. Nou, dat valt nog tegen want zij hebben een dagprogramma waar wij, bij wijze van spreken, een week over doen. Maar we zeggen steeds tegen elkaar: ze doen het toch maar mooi en ze zien wel alles en genieten volop. 

Zondag 23 juni, 8.15 uur nog steeds zwaar bewolkt met 11 graden en het waaide flink. 

Het heeft de hele dag geregend. We horen en lezen berichten dat het in Nederland snik heet wordt, pffff..... wat een verschil met hier.

Na het ontbijt zijn we gaan rijden, via Vik zijn we over de Vikafjellet gereden. Dit is weer een prachtige route, over een hoogvlakte. Ook hier weer een heel bijzonder landschap met kale toppen, sneeuw, ijs, meren en watervallen. En enorm koud en nat, maar waanzinnig mooi.

Aan de andere kant weer naar beneden, via haarspeldbochten met, na elke bocht, weer een andere verrassing. We zijn doorgereden tot Vos en hebben daar nog een boodschap gedaan.

Langs de weg, in de stromende regen, hebben we een een soepje warm gemaakt en in de camper opgegeten. Toen weer door, en bij Gravin zijn we rechtsaf geslagen. Hier reden we over een hele smalle, maar prachtige weg, langs de bovenkant van het Hardangerfjord.

Bij Kvandall hebben we de veerboot genomen naar Utne en daar zijn we rechtsaf geslagen naar Lothe. Alweer een smalle weg en na 2 minuten reden we alweer hoog boven het fjord. Hier zitten we nu op de camping. Wat een plek..... het is een hele kleine camping, direct aan het water van het Hardangerfjord, uitzicht op de watervallen aan de overkant en achter ons hellingen met fruitteelt. 

Even uitgerust, een cappuccinootje gedronken en toen werd het droog. Eerst even kijken op de rotsen bij de camping, waar druk gevist werd. Een Nederlandse man, die in de camper naast ons stond, had 2 vissen gevangen, maar wat voor soort het was? Dat hebben we even opgezocht.... het bleek kabeljauw. Wij gingen een wandeling maken en de man beloofde ons een vis als hij er nog 1 zou vangen. Toen we terugkwamen lag er een mooie vis, in papier, op de treeplank van onze camper. 

Ondertussen brak de hemel open en kwam de zon tevoorschijn. Huub heeft de vis vakkundig schoongemaakt, wat kruiden in zijn buik en nu ligt er dus een verse kabeljauw op de grillplaat.

Daar gaan we straks, in het zonnetje, heerlijk van genieten.