Metchosin en Victoria

Zondag 27 mei werden we in Crofton wakker met een zonnetje. Met het mooie uitzicht op de inlet hebben we heerlijk buiten ontbeten. Na het ontbijt zijn we gaan rijden, met de bedoeling in Victoria te eindigen. En deze keer hebben we onze cappuccino in Duncan gedronken, bij de Starbucks. 

In onze Canada-Cappuccino-Contest (in de categorie: ketens) is, als er geen onverwachte veranderingen optreden in Vancouver, Starbucks geëindigd op de eervolle tweede plaats, op de derde plek Tim Hortons en de absolute winnaar is.......tromgeroffel.....Mac Donalds, hoera!!!!

Huub had in Victoria een mooie camping gevonden, aan de overkant van de haven met uitzicht op de skyline van Victoria. Daar zijn we direct naartoe gereden, maar helaas was deze camping volgeboekt. Even de kaart erbij en de plannen bijgesteld. We hebben deze camping toen voor de volgende dag geboekt en zijn ongeveer 25 km verder naar het zuiden gereden, naar Metchosin. Daar vonden we een camping aan het strand. Het was prachtig weer en we hebben er zelfs een middag op het strand gelegen. ‘S avonds hebben we nog een mooie wandeling gemaakt langs het strand en het ging toen ook steeds harder waaien. Een kampvuur was niet mogelijk, zo ging het te keer, zelfs de camper stond te schudden. 

Deze camping ligt direct aan het strand, in een baai, met achter ons nog een meertje. Het uitzicht was fenomenaal....we keken helemaal naar Amerika. De lucht was zo helder, dat we schitterend zicht hadden op de enorme besneeuwde toppen van Mount Baker. Verder naar rechts de hoge punten van Mount Olympus, in het Olympic National Park. En ergens daar tussenin ligt Seattle.

‘S nachts was het een enorme kakofonie van de harde wind die om de camper joeg en honderden kikkers in het meertje achter ons. 

Maandag 28 mei waaide het nog steeds toen we wakker werden, maar de zon was er ook al en het voelde al aangenaam warm om 7.30 uur. Op ons gemak ontbeten en ons klaargemaakt voor vertrek naar Victoria. Vandaag was de Starbucks weer aan de beurt. Om 10.30 uur kwamen we al aan bij de camping. We hadden bedacht om te vragen of we de camper daar al neer mochten zetten, zodat we vanaf de camping naar de stad konden wandelen. Dat was geen probleem, alleen even wachten tot de camper van de nacht ervoor weg was. In de tussentijd kregen we een lekker bakje koffie en heb ik nog een leuk t-shirt gekocht in het winkeltje bij de receptie.

Het was trouwens wel even schrikken.....dit is veruit de duurste camping tot nu toe. En dan hebben we het over meer dan 2 x zo veel als de gemiddelde prijs van de afgelopen 3 weken.

Maar goed, het kost wat maar dan heb je ook wat. Meteen al bij het parkeren van de camper zagen we 3 hertjes lopen en bald eagles vliegen.

Vanaf de camping zijn we gaan wandelen naar de stad. Een heel mooi pad, helemaal langs het water en de haven, en aan de andere kant van de baai loop je over de brug direct China Town in.

Daar eerst wat rond gekeken en toen zijn we heerlijk gaan lunchen bij 1 van de vele tentjes, het is sushi geworden.....heerlijk. Het is een stad die enerzijds erg Engels aandoet en anderzijds ook dat Amerikaanse. We kunnen het nog niet goed plaatsen, maar het ziet er erg mooi en verzorgd uit.

Toen verder de stad door en daar liepen we de Nederlandse jongens en meiden weer tegen het lijf, die naast ons stonden op de campings in Ucluelet en Tofino. Wat een toeval.....even staan kletsen en toen een heerlijk ijsje gegeten. Vanuit de stad zijn we verder langs het Parlementsgebouw naar de Fisherman’s Wharf gelopen. Wat is dat leuk zeg. Allemaal boothuisjes in de meest felle kleuren met daartussen drijvende vlonders met eettentjes en terrasjes.

In de hele haven is het een komen en gaan van watervliegtuigen, kleine taxibootjes, jachten, veerboten naar Amerika en nog allemaal ander varend spul. Alles staat met elkaar in contact. Als een vliegtuigje wil landen of stijgen, moet een taxi even aan de kant. Je kijkt je ogen uit.

Op de wharf hebben we in het zonnetje wat gedronken en de stappenteller bekeken. Maar liefst 10 km hebben we gelopen, en.....geen last van de knietjes. Daar worden we nou blij van.

Even nadenken, wat doen we met het avond eten? Daar waren we snel uit. Gezien de vele eettentjes op de wharf, besloten om wat te bestellen en mee te nemen naar de camping. 

Met een plastic tasje op schoot, vol bakjes eten, in een taxibootje naar huis. Dit bootje stopt bijna recht voor de deur, dus we waren ook meteen thuis.

Even bijkomen met een drankje. Ook hier waaide het inmiddels behoorlijk hard, dus een extra vestje aan. Het is zo’n mooie stek. Tegenover ons zitten 2 bald eagles in een boom en voor ons zwemt een zeehondje. Huub roept hem steeds en dan draait hij zijn koppie naar hem toe. Zo schattig, hij reageert echt en lijkt te denken: ja.....en wie ben jij?

En op de rots voor ons ligt een hoopje otters te suffen in de avondzon en langzaam glijden ze het water in om wat visjes te vangen en te spelen. Prachtig, wat een wereld.......

Naast ons komt een camper aanrijden met jawel Nederlanders....Kletsen natuurlijk en ervaringen uitwisselen. Zij zijn net aangekomen dus we hebben een hoop tips. Terwijl we staan te kletsen zien we onze eerste dolfijn verderop boven het water uitspringen. Voor een foto was het te laat. Gauw weer de camper in want de wind jaagt hier door haven en het is koud ondanks de zon die nog uitbundig schijnt.

Nog geen 2 minuten later vraagt Huub aan me of de koffie al klaar is, want er komt zo bezoek.

Huh...??? Hahaha..... een gigantisch cruise schip, de “Carnival Legend”, meert net aan in de haven van Victoria, pal voor onze neus. Er gebeurt op deze plek zo veel, we komen ogen tekort.

Morgen de boot naar Vancouver, voor weer een nieuw avontuur. Dit keer de camping maar even gereserveerd.